Την στιγμη που ο χειμωνας αρχιζει να μπαινει για τα καλα (επιτελους!), εγω αποφασισα να γραψω για το καλοκαιρι.
Υπαρχει μια κοινοτητα εκει στην Ικαρια* (τονος στην ληγουσα) λοιπον.. Το νησι ειναι μαγικο και μαγευτικο. Ειναι η προκαταληψη και η περιεργεια που εχεις μπαινοντας στο καραβι, επειδη "τοσα εχεις ακουσει πια για την Ικαρια"..? ειναι το παραξενο αλλα φιλοξενο και "ζεστο" λιμανι του Ευδηλου που δε σου δινει την πρωτη εικονα του νησιου που φανταζοσουν..? ειναι αυτο το σεληνιακο και επιβλητικο (μεσα απο την απλοτητα του) τοπιο με τις τεραστιες πετρες καθε σχηματος..? ειναι οι δρομοι και οι γκρεμοι που σου κοβουν κυριολεκτικα την ανασα και σου θυμιζουν σε καθε στροφη ποσο μικρος εισαι μπροστα στην απεραντοσυνη του πελαγους (αν και προτιμουσα να κοιταζω μονο στον δρομο!)..?
'Η μηπως ειναι η ηρεμια των ανθρωπων και του χωριου, μια ηρεμια που την ενιωθες ακομα και στο πανηγυρι, μια ηρεμια γεματη ενεργεια! Μαλλον ειναι ολα τα παραπανω, και αν δεν εκανα μια ελαχιστη αναφορα θα ημουν αχαριστος καθως νιωθω οτι πηρα μονο καλα πραγματα απο αυτο το ταξιδι.
Αντιθετα για την Σκιαθο, η αισθηση που εχω ειναι οτι μονο εδωσα (και πολλα μαλιστα :p) οποτε δεν περιγραφω αλλο!
*Ο στιχος ειναι ενος Ικαριωτη μουσικου που μας εκανε παρεα ενα βραδυ με την κιθαρα του και τους ικαριωτικους ρυθμους!
Κι εγω, μετα απο μια μεγαλη απουσια, θα περιμενα το επομενο ποστ μου να μην εχει ενα τοσο κλισε τιτλο.... αλλα.. φευ! (παυση - παντα ηθελα να χρησιμοποιησω αυτη τη λεξη στο μπλογκ, οποτε παρολο που δεν ταιριαζει και πολυ, θα μου την επιτρεψεις αγαπητε αναγνωστη! πως προφερεται αραγε ??)
Αλλα λοιπον.. ειναι η πρωτη φορα μετα απο πολλα χρονια που νομιζω οτι μυριζω αυτο το αρωμα, και επειδη μου κανει εντυπωση κανω και μια αναρτηση για παρτη του! Το καλοκαιρι ΔΕΝ ειναι η εποχη μου, ομως το φετινο το εχω συμπαθησει, και ακομα δεν εχω παει για "τα μπανια μου"!
"Μπραβο σου", θα μου πεις αγαπητε αναγνωστη, και θα χειροκροτησεις βαριεστημενα που βρηκα την οσφρηση μου! Εγω ομως, ως ο πιο καλοπροαιρετος ανθρωπος του κοσμου, αντι να απαντησω και παλι με το φευ! (ηδη παντως μεχρι να γραψω το ποστ μου εχει κολλησει και το λεω συνεχεια!), θα σε ρωτησω τι μυρωδια εχει το δικο σου καλοκαιρι? :->
Αν και σ ενα κλειστο σπιτι, δεν μπαινει τοσο σκονη..και αν μπαινει, δεν φαινεται στο σκοταδι. Ομως, αγαπητε αναγνωστη, δεν θα ηταν σωστο να αφησω στην τυχη του αυτο το blog! Εχει παιξει τον δικο του ρολο, και ειναι στην λιστα με τα υλικα (ή και..ψηφιακα!) πραγματακια μου, που δεν εγκαταλειπω γιατι θεωρω οτι εχουν "ψυχη". Τωρα ειναι αδειο, και το συναισθημα ειναι αυτο που εχεις οταν ξαναπερνας μονος σου απο τα μερη που το προηγουμενο βραδυ εζησες κατι ξεχωριστο.
