Friday, September 17, 2010

Για φαντασου

εναν καλο φιλο. Και μιλαω κυριολεκτικα.

Ποσο δυνατη μπορει να ειναι μια φιλια, ωστε και στην απουσια του να κανεις μαζι του συζητησεις, να του χαμογελας και να σου χαμογελαει. Να ξερεις οτι εσυ εισαι παντα εκει γι αυτον (το κακο ειναι οτι δεν το ξερει αυτος, παρα μονο η φαντασια σου!). Και πως να του το πεις οταν επιστρεψει?


Μηπως να το κοιταξεις?

4 comments:

roundel said...

Για φαντάσου εκεί που σκεφτόσουν και μίλαγες μαζί του να χτύπαγε το κουδούνι και ανοίγοντας τη πόρτα να τον έβλεπες μπροστά σου...
Τι θα έλεγες;
Ξέρεις όταν κάποιος είναι μακριά, υπάρχουν και τηλέφωνα και το δίκτυο και σήματα μορς και σήματα καπνού και...
Να του το πεις όταν γυρίσει:)

Spyros said...

Καλως την roundel :)

Δεν αναφερομαι στην απουσια λογω αποστασης βεβαια, αλλα περα απο αυτο, μαλλον ναι, το καλυτερο ειναι να του το πεις.

Θα καταλαβει ποσο σου ελειψε ή θα σε περασει για τρελο, οπως και να χει θα νοιαστει!!

proserpina said...

Δεεε φταις εσύυυυ, η φαντασίια μου τα φταί-έ-ε-ε-ει

(μ' έχει πιάσει μια βλακεία σήμερα, ε; Ακόμα κ πόστ μπορεί να κάνω, αρκεί να μη διαβάσω/γράψω :S )

Spyros said...

Χαχαχαχα εγω παλι τι να πω, βλεπεις που εχω φτασει..

Ελπιζω να ποσταρεις, οχι απλα να το φανταστεις!