Wednesday, September 15, 2010

The Fibonacci sequence



Μιας και αναφερθηκε, θελω να το σχολιασω ξεχωριστα.

Over thinking, over analyzing separates the body from the mind.

Withering my intuition, leaving all these opportunities behind.

Ισχυουν ομως οι παραπανω συνεπειες?

Απο το ενδιαφερον
info για το κομματι, κραταω και αυτο : The song is about living open-mindedly, or laterally, instead of narrow-mindedly, or linearly.

Εγω θα διαφωνησω εμμεσως. Θεωρω οτι αυτα τα στενα μονοπατια της σκεψης, δεν οδηγουν σε αδιεξοδα, αλλα στο τελος καταληγουν σε κοσμους που δεν ειχαμε καν φανταστει, σε κοσμους που δεν εχουν αλλες εισοδους. Αρκει να μην εγκαταλειπουμε την προσπαθεια οσο δυσβατο,στενο και σκοτεινο να ειναι το μονοπατι.
Αυτη η δυσκολια ομως πολλες φορες μοιαζει (ή ειναι) ανυπερβλητη.

6 comments:

Spyros said...

Απο την αλλη, μερικες φορες σκεφτομαι ποσο ευστοχος ειναι ο παραπανω στιχος..

(Κανω comment στον εαυτο μου και αυτοαναιρουμαι κιολας, how much more pathetic does it get...)

memy said...

Καλά κάνεις και αυτοαναιρείσαι… :p (αλλά να το κοιτάξεις καλού κακού…)
Κι εγώ θεωρώ ότι αυτά τα στενά μονοπάτια της σκέψης δεν οδηγούν σε αδιέξοδα. Πιστεύω, όμως, ότι καταλήγουν σε κόσμους γνώριμους που μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφάλεια. Γι’αυτό, πολλές φορές, γίνονται μονόδρομος, οποιαδήποτε δυσκολία και αν αντιμετωπίσουμε. Ξέρουμε ότι στο τέλος θα δικαιωθούμε ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε… (όλα αυτά κατά την ταπεινή μου άποψη…)
Συμφωνώ με τον στίχο. Όταν το μυαλό σκέφτεται υπερβολικά και υπεραναλύει τα πράγματα, κινδυνεύει να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, όπου κατοικεί το σώμα. Επίσης, κινδυνεύει να κάψει εγκεφαλικά κύτταρα και να εγκλωβιστεί σε μία κατάσταση μόνιμης αφηρημάδας. :p
Πέρα από όλα αυτά, θα ήθελα να κρατήσω ένα αισιόδοξο μήνυμα από αυτούς τους στίχους. Είναι καλύτερα να αναλάβεις δράση παρά να παγιδευτείς στον φαύλο κύκλο της επίμονης σκέψης και υπερανάλυσης. Να ανοίξεις τους ορίζοντες σου, να αρπάξεις κάθε ευκαιρία με οποιοδήποτε κόστος και αποτέλεσμα.
ΥΓ.1 Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η υπερανάλυση σκοτώνει την πράξη. Γι’αυτό αρέσει σε πολλούς (βάζω και τον εαυτό μου μέσα…). Δεν κόβεται εύκολα… :p
ΥΓ.2 Εντυπωσιακή η σχέση της ακολουθίας Fibonacci με το τραγούδι…

Spyros said...

Σε κοσμους γνωριμους γιατι? (θεωρω γνωριμο αυτο που αντιλαμβανομαι με την πρωτη ματια)
Εγω βλεπω την ολη διαδικασια πολυ παραγωγικη, με καποιο αποτελεσμα που δε ξερουμε εκ των προτερων, αλλιως δε θα μπαιναμε στον κοπο!
Για το body and mind θα συμφωνησω, και σιγουρα κατι δε θα παει καλα οταν λειτουργουν ανεξαρτητα.
Για την αφηρημαδα, υπαρχουν και αλλοι τροποι αντιμετωπισης, keeping notes anyone? :p
Εγω το βλεπω ως εξης, αξιζει να επενδυσεις χρονο,διαθεση,κυτταρα στο overanalyzing για να το εξασκησεις τοσο ωστε να το κανεις γρηγορα και αυτοματα, και οχι σε μεγαλο βαθος.
Acting at any cost, δυσκολα θα το εκανα :p

ΥΓ1: Εννοεις οτι η υπεραναλυση φανταζει πιο γοητευτικη απο την πραξη? Πιο ασφαλης σιγουρα, πιο ευκολη οχι. Αλλη μια εξαρτηση λοιπον!

ΥΓ2: Παρε και αλλο ενα με επσης ωραια και περιεργα references, απο τους ιδιους ;)

http://www.youtube.com/watch?v=Tja6_h4lT6A

memy said...

Ναι, ίσως έχεις δίκιο, ίσως να μην οδηγούν σε κόσμους γνώριμους αλλά οδηγούν τουλάχιστον σε κόσμους φαινομενικά οικείους. Αφού ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης θα τους έχει κάνει έτσι. Δεν βλέπω όμως αυτή τη διαδικασία πολύ παραγωγική. Ο άνθρωπος που σκέφτεται narrow-mindedly υποτιμά τον δημιουργικό ρόλο της σκέψης, αντιλαμβάνεται τα πράγματα μονόπλευρα και διδάσκεται με πιο αργούς ρυθμούς απ’όσο θα μπορούσε.
Overanalyzing…ο όρος αυτός περιέχει από μόνος του την υπερβολή, το βάθος και προυποθέτει χρόνο και ατέλειωτη σκέψη. Υποθέτω, λοιπόν, ότι χρειαζόμαστε πολύ χρόνο, διάθεση και πολλά κύτταρα για να το εξασκήσουμε. Επίσης, δε νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε κάποια φόρμουλα ώστε να την ακολουθούμε και αυτόματα να γίνεται υπερανάλυση. Αξίζει λοιπόν; Επιπλέον, καραδοκεί και ο κίνδυνος να ξεπεράσουμε τα όρια, να βλέπουμε τα πράγματα περισσότερο θεωρητικά και φαντασιόπληκτα παραγνωρίζοντας την απροσδιοριστία τους, τις λεπτομέρειες και τη σχετικότητα τους. Και τότε overthinking, overanalyzing separates the body from the mind…etc :p

memy said...

ΥΓ.1 Εννοώ ότι η υπερανάλυση λειτουργεί σαν «άλλωθι» για να αποφύγουμε την πράξη. Οι άνθρωποι, γενικά, σκέφτονται παραπάνω για το πως και αν θα δράσουν με αποτέλεσμα η σκέψη να μην γίνεται πράξη. Με λίγα λόγια, βαριόμαστε και συνεχώς αναβάλλουμε τις πράξεις… :p Σπαταλαμε τη μιση μας ζωη λέγοντας τι πρόκειται να κάνουμε και την υπόλοιπη εξηγώντας γιατι δεν το κάναμε…
ΥΓ.2 “I wanna feel the change consume me, feel the outside turning in, I wanna feel the metamorphosis and cleansing I’ve endured in, my shadow….my shadow…” 46 & 2 are just ahead of me…? Εντυπωσιακό κι αυτό, οφείλω να πω…δεν ειχα σκεφτεί ποτέ ότι αυτή τη στιγμή η σκιά μου θα μπορούσε να μου δημιουργησει τόσα ερωτηματικά…:p Και αυτά τα 2 χρωμοσώματα ας τα εντοπίσει κάποιος..:p

Spyros said...

Θα σταματησω εδω το overanalyzing της αναρτησης, χαριν συντομιας παλι, και οχι χαριν συμφωνιας :p

Θα ειχε ενδιαφερον ομως, εαν μπορουσε να γινει καποια συγκριση αναμεσα σ αυτες τις 2 φιλοσοφιες, εστω και σε μικρη κλιμακα, σε πρακτικο επιπεδο!

ΥΓ1: Εδω θα συμφωνησω, τι να κανω..:p
Εσυ μιας και φαινεται να το εχεις συνειδητοποιησει ομως, γιατι δεν μπορεις να το κοψεις? A little less conversation, a little more action :p

ΥΓ2: Οποιος βρει πρωτος τα 2 χρωμοσωματα κερδιζει βραβειο..
Ειδες τι κρυβουν καμια φορα τα περιεργα τραγουδια? :p