Μια ουσια, μαλακη σαν πλαστελινη, μεσα σ'ενα δοχειο.
Βγαζεις απο το δοχειο την ποσοτητα που επιθυμεις.
Της δινεις την μορφη που θελεις.
Την απλωνεις οσο μπορεις, αλλα γινεται λεπτη, σαν μεμβρανη.
Την συμπιεζεις και την κανεις μια σφαιρα, σου φαινεται σκληρη, αλλα τουλαχιστον αντεχει.
Την κοβεις σε μικρα κομματια και την μοιραζεις. Δυσκολευεσαι να τα μαζεψεις και τα χανεις.
Την καταναλωνεις. Σκετη, ή την αναμειγνυεις με την φαντασια σου.
Αν αργησεις να το κανεις θα ερθει η ημερομηνια ληξης.
Αλλα δεν θες να το κανεις γρηγορα, το δοχειο θα αδειασει.
11 comments:
Ωραίος παραλληλισμός…!
Love…μια ουσία, πράγματι σαν πλαστελίνη… Τη πλάθουμε στα χέρια μας, της αλλάζουμε διαρκώς σχήμα, τη μεταμορφώνουμε ώστε να καταφέρει να επιβιώσει στην πραγματικότητα που τη περιβάλλει… Αλλά με τον καιρό μπορεί να χάσει την ελαστικότητά της, να σκληρύνει, ακόμα και να σπάσει… Σ’αφήνει, όμως, να ελπίζεις ότι τίποτα δεν είναι στατικό, οριστικό, αμετάκλητο… Αν έχουμε λίγη πλαστελίνη και φτιάξουμε ένα μπαστουνάκι, με την ίδια πλαστελίνη μπορούμε να φτιάξουμε και ένα λουλούδι, έναν ήλιο… Αυτό σημαίνει πως η μορφή της θα αντικατοπτρίζει αυτό που εμείς νιώθουμε το οποίο μπορεί να κρατήσει για πολύ καιρό… Αλλά ακόμα και για μια στιγμή να κρατήσει, δεν είναι ο χρόνος ούτε ο τρόπος που έχουν σημασία… Έτσι είναι η αγάπη…δεν είναι άπονη, σου επιτρέπει να μεγαλουργείς δίνοντας σου μέτρο και ισορροπία… Ο έρωτας, όμως, είναι μοναδικός και σπάνιος. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μια φιγούρα φτιαγμένη από πλαστελίνη, δεν μπορείς να τον πλάσεις, να του αλλάξεις μορφή. Η φλόγα που τον έψησε τον έκανε σκληρό και άπονο. Δεν θα αποκτήσει ποτέ την εικόνα του, αν αυτό δεν έμελε να γίνει… Ο έρωτας θέλει φροντίδα και προστασία. Αν πέσει κάτω και σπάσει σε κομμάτια, δεν θα έχει νόημα να τον ξανακολλήσεις. Ήταν μοναδικός και καταστράφηκε… Εσύ όμως μην απελπίζεσαι…Το εργοστάσιο ονείρων ποτέ δεν παύει να δουλεύει, κι όσο μοναδικά κομμάτια και να βγάζει, έχει για όλους άλλον έρωτα να δώσει… Απλά κάνε όνειρα από πλαστελίνη για να μπορείς να τα πλάθεις όπως θέλεις. ;)
Υ.Γ.1 Ουφ! Πάλι ξέφυγα με την ανάλυση… :p Είναι 6 το πρωί και δικαιολογούμαι νομίζω…:p
Υ.Γ.2 Πρόσεχε την ημερομηνία λήξης και αν αδειάσει το δοχείο, πάρε άλλο, μην είσαι τσιγγούνης!
Υ.Γ.3 Θέλω κι εγώ ένα από αυτά τα βαζάκια, όχι ληγμένο…Don’t take me for a ride… :p
Νομιζω οτι το 'δεν είναι ο χρόνος ούτε ο τρόπος που έχουν σημασία… ' ισχυει και για τις αναλυσεις σου! Ειτε γραφονται χαραματα ειτε οχι, εχουν μια δομη και σειρα σκεψεων που την βρισκω πολυ ευστοχη :)
Αγαπη και ερωτας, δυο εννοιες διαφορετικες? Εγω θα ελεγα οχι, θεωρω τον ερωτα μια μορφη αγαπης μοναδικη, ιδιαιτερη.
Λογω της ιδιαιτεροτητας του, θελει την φροντιδα και προσοχη που επισημαινεις.
Διατηρει ομως τις ιδιοτητες που χαρακτηριζουν καθε μορφη αγαπης.
Να υποθεσουμε οτι ο ερωτας δεν ειναι πλαστελινη, αλλα ενα γυαλινο σχημα, που ψηθηκε σε πολυ δυνατη φλογα για να γινει σκληρος.
Αν τον προσεχουμε και τον φροντιζουμε, θα μας χαριζει τις ομορφοτερες εικονες και χρωματα οταν τον φωτιζουμε με το καταλληλο φως και διαθλαται μεσα του.
Αν σπασει και ραγισει, γινει κομματια, οντως δεν θα τον ξανακολλησουμε.
Λογω των ιδιοτητων του ομως, μια ακομα δυνατη φλογα ειναι ικανη να τον λιωσει και να του ξαναδωσει νεα μορφη, διατηρωντας την μοναδικοτητα του.
ΥΓ1: Overthinking, overanalyzing separates the body from the mind!
ΥΓ2: Χαχα, σε πραγματα με ημερομηνια ληξης εχω προβλημα. Στο συγκεκριμενο θεμα, νομιζω οτι καθε νεο δοχειο στοιχιζει πολυ ακριβα στον καθενα μας?
ΥΓ3: Ευχαριστως! Why not? :p
Μάλιστα κύριε καθηγητά, τι βαθμό μου βάζετε? :p (Αισθάνομαι λες κι έδωσα έκθεση και περιμένω τον βαθμό μου…χαχαχα)
Αγάπη και έρωτας, δύο έννοιες διαφορετικές κατά τη γνώμη μου, που όμως μπερδεύονται μεταξύ τους. Η αγάπη είτε προυπάρχει του έρωτα είτε έρχεται όταν αυτός φεύγει. Είναι δυνατόν, βέβαια, να συνυπάρξουν στο τέλος, στην ιδανική περίπτωση που πια έχεις βρει το άλλο σου μισό. Ισχύει ότι μπορεί να είσαι ερωτευμένος με κάποιον άνθρωπο και να μην τον αγαπάς. Είναι σαν να ανεξαρτητοποιείται το μυαλό και η καρδιά και να δηλώνουν «όχι, ευχαριστώ» σ’ αυτό το νέο πάθος που νιώθεις να σε συνεπαίρνει. Όπως ισχύει και το ότι μπορεί να αγαπάς αλλά να μην είσαι ερωτευμένος. Τότε είναι που λείπει κάτι το οποίο θα ανάψει τη σπίθα της αμοιβαίας έλξης και η απόλυτη χημεία των σωμάτων θα προκαλέσει την έκρηξη.. Και για να επανέλθω στις ιδιότητες. Η αγάπη μπορεί να είναι για πάντα και συνηθως είναι αμφίπλευρη. Είναι σταθερή, βαθύτερη, υπομονετική και μπορεί να αναλυθεί από τη λογική. Πηγάζει από αγνά συναισθήματα και ξεπερνά τα εμπόδια. Η αγάπη δίνει χωρίς να ζητά. Ο έρωτας, από την άλλη, είναι εγωιστικός και αχόρταγος, του αρέσει η πρόκληση και το σκοτάδι, ζει με απωθημένα και εμπόδια. Ο έρωτας δεν αναλύεται από τη λογική, μάλλον από τη τρέλα θα έλεγα. Δεν είναι δεδομένος και πολλες φορές είναι μονόπλευρος. Μπορεί να τελειώσει πολύ γρήγορα, σε μια στιγμή. Είναι μονάδικος. Αν γίνει κομμάτια, σίγουρα στο διάβα του θα βρεθεί μια νέα φλόγα που θα του δώσει νέα μορφή. Δεν θα είναι όμως η ίδια φλόγα που τον είχε ψήσει. Θα είναι εξίσου δυνατός και μοναδικός αλλά διαφορετικός… Κάποιος είπε...
http://www.youtube.com/watch?v=-3n_y5wKenw
Υ.Γ.1 So, I suppose I must spiral out and keep going… :p (Πάλι το ανέλυσα διεξοδικά αλλά τι να κάνω…μη θέτεις κι εσύ τέτοια θέματα :p)
Υ.Γ.2 Εξαρτάται πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις για να το πάρεις… Υ.Γ.3 Δεν έλαβα κανένα βαζάκι όμως, τέλειωσαν?:p Bene, se vuoi… :p
Το αγαπω αυτο το τραγουδι:):)
Χαχαχα καθε αλλο παρα στυλ καθηγητη εχω. Ασε που στην εκθεση ποτε δεν ημουν καλος!
Λες οτι ειναι αδυνατη η συνυπαρξη αγαπη και ερωτα, παρα μονο πολυ σπανια, οτι το ενα προυπαρχει του αλλου. Θα συμφωνουσα μαζι σου αν..δεν πιστευα οτι αυτο για μενα ειναι μια ψευδαισθηση. Αν δεν πιστευα οτι αγαπη και ερωτας ειναι το ιδιο συναισθημα που μεταλλασσεται και μεταμορφωνεται, σε τοσο διαφορετικες μεταξυ τους μορφες, που μας ξεγελουν ωστε να τα διαχωριζουμε.
Και ειπα οτι καθε μορφη που παιρνει αυτη η περιβοητη πλαστελινη εχει τις δικες της ιδιοτητες, που περιγραφεις, στις οποιες συμφωνω.
Αλλα, ας το θεσω ετσι, οι "θεμελιωδεις" ιδιοτητες της δομης των μοριων αυτης της ουσιας ειναι κοινες.
Αγαπας και δεν εισαι ερωτευμενος, ερωτευεσαι χωρις να αγαπας, καθε ιστορια αγαπης πλαθεται και με αλλη μορφη, αλλα με την ιδια ουσια.
Και για να το οπτικοποιησω αλλη μια φορα, βλεπω την αγαπη σαν την μαλακη, ηπια, βαση της οποιας την επιφανεια πλησιαζει πολυ κοντα η φλογα και καποια σημεια της τα κανει να εκρυγνυνται και να γινονται κρυσταλλα, που παραμενουν σε ενα υψηλοτερο επιπεδο μεχρι να σπασουν (αν σπασουν).Αυτοι οι ασταθεις εντονοι σχηματισμοι ειναι ο ερωτας.
Για μενα η λογικη δεν εχει θεση σε καμια απο τις 2 μορφες.
Και κανω την ερωτηση πανω σε αυτο το (τοσο ομορφο) τραγουδι: Ο Αλκινοος υποννοει οτι αυριο βραδυ θα βρει την αγαπη αλλα οχι τον ερωτα?
ΥΓ1: Οπως βλεπεις κανω το ιδιο! So i guess we're walking down the right path :)
ΥΓ2: Να προσθεσω οτι δεν ειναι μονο θεμα διαθεσης αλλα και δυνατοτητας
ΥΓ3: Η πλαστελινη θελει λιγο χρονο για να ειναι ετοιμη προς χρηση ;)
Νομιζω οτι καταλαβα τα ιταλικα, αλλα θα απαντησω στα γαλλικα, ετσι για σπασιμο..:p Μια βολτα λοιπον, jusqu'à la fin, en plein soleil..
Free Spirit, κι εγω το ιδιο :)
Λες, λοιπόν, πως αγάπη και έρωτας είναι το ίδιο συναίσθημα που μεταλλάσσεται και μεταμορφώνεται σε διαφορετικές μεταξύ τους μορφές. Συναίσθημα είναι και το μίσος, η οργή, η ζήλεια, το πάθος, η λύπη, η χαρά, η απογοήτευση και πολλά άλλα… Νομίζω ότι η αγάπη μπορεί, επίσης, να μεταμορφωθεί σε μίσος και το αντίστροφο ή το πάθος σε έρωτα και το αντίστροφο… Συνεπώς τα συναισθήματα μπορούν να μεταλλάσσονται, να μεταμορφώνονται, να συνυπάρχουν σαν ένα, αποκτώντας κάθε φορά τις δικές τους ξεχωριστές ιδιότητες που τα κάνουν μοναδικά. Θέλω να καταλήξω στο γεγονός ότι αυτή η μαλακή, ήπια βάση, στην οποία αναφέρεσαι, δεν είναι η αγάπη ουσιαστικά αλλά το συναίσθημα. Το συναίσθημα σαν μία ελεύθερη έννοια, σαν μία ουσία που παίρνει διάφορες μορφές (αγάπη, έρωτας, μίσος, οργή, απογοήτευση…). Και αυτή η ουσία, ναι, θα μπορούσε να μοιάζει με πλαστελίνη και να έχει αυτές τις “θεμελιώδεις” ιδιότητες στις οποίες βασίζονται η αγάπη και ο έρωτας. Παρ’όλα αυτά, επιμένω και εμμένω στην άποψη μου ότι είναι διαφορετικά συναισθήματα. Για παράδειγμα, ερωτεύεσαι κάποιον με τη πρώτη ματιά, δεν τον αγαπάς όμως, έτσι? Ο έρωτας αυτός μπορεί να πάψει να υπάρχει και τη θέση του να πάρει η αγάπη, θα είναι όμως άλλο συναίσθημα. Ή μπορεί να έρθει και η αγάπη αργότερα και τα δύο αυτά (τα τόσο διαφορετικά) συναισθήματα να συνυπάρχουν.
Όσον αφορά τον Αλκίνοο τώρα…Αν είναι άτυχος, δεν θα βρει τίποτα αύριο βράδυ. Αν είναι τυχερός, θα βρει την αγάπη. Αν είναι πολύ τυχερός, όμως, θα έχει και αναπτήρα μαζί του, έτσι ώστε με τη φλόγα του να μετατρέψει την αγάπη σε έρωτα. :p
ΥΓ. Θα μπορούσα να μην αναλύσω άλλο το θέμα… Αλλά σ’ αυτή τη περίπτωση θα έπρεπε να συμφωνήσω απόλυτα… Όποτε συνέχισα… Έτσι, για σπάσιμο… :p (Let’s stop overanalyzing at this point… :p )
Παω κατευθειαν στο υστερογραφο!
ΥΓ: θα μπορουσα κι εγω να σχολιασω πολλα πανω στα λεγομενα σου, αλλα ας αφησουμε την αναλυση σε αυτο το σημειο, γιατι μαλλον εχει αρχισει να διαμαρτυρεται και το blog απο τις μεγαλες αναρτησεις που του κρεμασαμε! (αυτο δε σημαινει οτι συμφωνω βεβαια :p)
Νομιζω οτι ηταν μια εποικοδομητικη ανταλλαγη αποψεων :)
Μαλλον συμφωνουμε στο οτι διαφωνουμε τουλαχιστον! :p
Post a Comment